Czy choroba może wyjaśnić czym jest zdrowie? Czy możemy opisać jak działa mechanizm, oceniając co się w nim zepsuło? Czy wystarczającym będzie zwyczajne odwrócenie porządków i definiowanie zjawiska poprzez jego przeciwieństwo? Nie zawsze na tej podstawie to się udaje, ponieważ badający ma dużą szansę na to, że uwikła się w błędne koło tłumaczenia idem per idem. Jednakże w tym konkretnym problemie okazuje się, że istotnie racje miał Kochanowski, kiedy pisał: „Szlachetne zdrowie, nikt się nie dowie jako smakujesz aż się zepsujesz”.
Autor Zaburzonego umysłu poświęcił całe swoje życie zrozumieniu wewnętrznych mechanizmów pracy mózgu oraz motywacji ludzkiego zachowania. Jego fascynacja narastała już we wczesnych latach trzydziestych ubiegłego wieku, kiedy jako mały chłopiec musiał uciekać z Wiednia po zajęciu miasta przez wojska nazistowskie. To wtedy po raz pierwszy zaczął się zastanawiać nad istotą ludzkiego umysłu, nad tym, dlaczego ludzie dają się porywać innym ludziom i głoszonym przez nich ideom. Po upływie jakiegoś czasu myśli te nabrały bardziej dojrzałych form, zrodziły się kolejne pytania: jak to się dzieje, że rozwinięte gospodarczo i kulturalnie oraz dobrze wykształcone społeczeństwo może tak szybko przejść na stronę zła? W jaki sposób jednostka dokonuje wyborów moralnych? Czy uszkodzony chorobowo mózg może być bardziej podatny na „złe” idee oraz czy lekarze mogą leczyć socjopatyczne umysły? Eric Kandel został psychiatrą, ponieważ chciał zrozumieć te zagadnienia.