Tłem dla powieści Laurenta Bineta są prawdziwe wydarzenia, które rozegrały się w Paryżu 25 lutego 1980 roku. Wtedy to ceniony teoretyk semiologii, 64-letni Roland Barthes, wracał z obiadu z kandydatem na prezydenta Francji, François Mitterrandem. Po przejściu bulwaru Saint-Germain, prawdopodobnie pogrążony w rozmyślaniu, wpadł pod furgonetkę. Miesiąc później zmarł w szpitalu.
To tyle, jeśli chodzi o fakty, dalej pomiędzy nie wkrada się literacka fikcja. Zawiązuje się fabuła thrillera: pewne zdarzenia z momentu zajścia mogą wskazywać na zaplanowane działanie. Świadkowie oraz znajomi Barthesa zaczynają się zastanawiać, czy wypadek rzeczywiście był tylko wypadkiem. W kręgach akademickich krążą plotki mówiące, że potrącony naukowiec w trakcie swoich badań odkrył sposób na wykorzystanie tzw. siódmej funkcji języka. Niektórzy mówią, że jest to możliwość wpływania na siły natury i zmianę ich właściwości – czyli chodziłoby o magię. Brzmi niezbyt prawdopodobnie i u wielu może wywołać co najwyżej uśmiech pobłażania. Ale jeśli wyjaśnimy, że owa funkcja języka ma pozwalać manipulować ludźmi na poziomie podświadomym, a tym samym kontrolować ich myśli i przekonywać do dowolnej tezy, wówczas robi się bardziej przyziemnie i poważnie. Jasnym chyba jest, że takie umiejętności są wielce pożądane zarówno przez ludzi znajdujących się u władzy, jak i przestępców.
czytaj dalej w portalu Booklips.pl
Laurent Binet, Siódma funkcja języka, Przekład: Wiktor Dłuski, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2018
Skąd nazwa bloga? Rano czytam, później idę do pracy; po pracy gram na gitarze albo w piłkę nożną. A czas na pisanie znajduję jedynie w nocy. Aktualnie mieszkam w Monachium.
