a całym świecie gwałtownie wzrasta liczba miast. Szacuje się, że w 2030 roku udział mieszkańców miast w zaludnieniu naszej planety zwiększy się do 60%, a w 2050 roku w miastach będzie mieszkało 68% ludności naszej planety. Jest to zmianą znaczącą — zaledwie 50 lat temu było to 30%. Jak do tej pory nie ma zadowalającej alternatywy dla miasta jako efektywnej formy osadnictwa. Można stwierdzić, że jeśli świata nie czeka nagła i niespodziewana zmiana kursu, miasta będą przyszłością ziemskiej cywilizacji. Stąd niezwykle istotna już dzisiaj staje się problematyka zrównoważonego rozwoju miast, podniesienia jego efektywności gospodarczej w wykorzystaniu zasobów naturalnych i poprawy kondycji ekologicznej planety.
Wszystkie miasta na świecie muszą stawić czoła współczesnym wyzwaniom, związanym m.in. z transportem, hałasem, odpadami, z zanieczyszczeniem środowiska, bezrobociem, biedą, bezdomnością, bezpieczeństwem, edukacją.
Urbanizacja jest procesem, dzięki któremu dany teren i jego mieszkańcy nabierają charakteru miejskiego. Choć prawdą jest też, że zaawansowanie urbanizacji jest mierzone, zwłaszcza w ujęciach porównawczych, przede wszystkim w formie statystyk opartych na ewidencji ludności. Przy czym takie podejście jest nieco uproszczone i nie oddaje w pełni istoty i złożoności fenomenu urbanizacji, ponieważ proces ten dotyczy zarówno samych miast, jak i ich mieszkańców. Są to procesy tyleż związane z administracją i rozwojem przestrzeni, co przemiany psychologiczne ich mieszkańców.