Paul Dirac wychowywał się w angielskim Bristolu. Dzieciństwo miał nieszczęśliwe, jednakże nie wspominał o tym nikomu przez 50 lat; jako dziecko, w wyniku surowego wychowania ojca uczy się mówić po francusku (przy stole rozmawiał z ojcem właściwie jedynie w tym języku, a za każdy błąd był karcony), niemiecku i rosyjsku, ale wśród znajomych (przyjaciół raczej nie ma) staje się znany z tego, że przez niemal cały czas milczy, a jeśli się odzywa, to mówi zdawkowo; nie więcej, niż to konieczne. Od młodych lat interesuje się matematyką, ale kiedy dowiaduje się o teoriach Alberta Einsteina, postanawia poświęcić się fizyce. W jakiś sposób ten cichy odludek zdobywa sympatię Nielsa Bohra, Roberta Oppenheimera, Wernera Heisenberga, George’a Gamowa. Właściwie chyba nawet sam nie wie, jak to się stało.
Przedziwny człowiek. Sekretne życie Paula Diraca, geniusza mechaniki kwantowej
