Paul Dirac wychowywał się w angielskim Bristolu. Dzieciństwo miał nieszczęśliwe, jednakże nie wspominał o tym nikomu przez 50 lat; jako dziecko, w wyniku surowego wychowania ojca uczy się mówić po francusku (przy stole rozmawiał z ojcem właściwie jedynie w tym języku, a za każdy błąd był karcony), niemiecku i rosyjsku, ale wśród znajomych (przyjaciół raczej nie ma) staje się znany z tego, że przez niemal cały czas milczy, a jeśli się odzywa, to mówi zdawkowo; nie więcej, niż to konieczne. Od młodych lat interesuje się matematyką, ale kiedy dowiaduje się o teoriach Alberta Einsteina, postanawia poświęcić się fizyce. W jakiś sposób ten cichy odludek zdobywa sympatię Nielsa Bohra, Roberta Oppenheimera, Wernera Heisenberga, George’a Gamowa. Właściwie chyba nawet sam nie wie, jak to się stało.