Gottfried Wilhelm Leibniz był synem profesora filozofii uniwersytetu w Lipsku. Wstąpił jako student w progi tejże uczelni w wieku 14 lat. Po trzech latach ukończył studia filozoficzne i bez zgody ojca udał się do Heidelbergu i Jeny, aby podjąć na miejscowych uczelniach naukę fizyki, matematyki oraz prawa. W 1667 roku uzyskał tytułu doktora praw i wstąpił do służby dyplomatycznej na dworze Ludwika XIV. W Paryżu nawiązał owocne naukowo kontakty z uczonymi francuskimi. Wynalazł rachunek różniczkowy i całkowy (o prawa odkrywcy będzie się później spierał z Newtonem). W 1676 roku został osobistym asystentem księcia Hanoweru, Jerzego Ludwika. Oprócz tego, że pełnił rolę nauczyciela jego dzieci jeździł również po całej Europie z tajnymi misjami dyplomatycznymi. Dzięki licznym podróżom miał okazję poznać wszystkich ważniejszych filozofów i naukowców swoich czasów.
Trudność w napisaniu książki, która byłaby zarówno biografią jak i syntezą myśli Leibniza jest taki, że uczony ten interesował się właściwie wszystkim. Tak, jakby swoją pracą chciał stworzyć syntezę całej myśli ludzkiej. Można powiedzieć, że był on niezwykle wszechstronnym intelektualistą, a jego spuścizna jest tyleż imponująca, co trudna do ogarnięcia; tym bardziej, że pozostawił po sobie ogromną korespondencję, sięgającą około 15 000 listów. Osoba, która postawiła sobie zadanie napisania tego rodzaju dzieła, musiała mieć naprawdę wielkie pokłady samozaparcia oraz… plan.
czytaj dalej w serwisie Mądre Książki
Skąd nazwa bloga? Rano czytam, później idę do pracy; po pracy gram na gitarze albo w piłkę nożną. A czas na pisanie znajduję jedynie w nocy. Aktualnie mieszkam w Monachium.
