Główna bohaterka powieści, Indonezyjska prostytutka z domieszką krwi holenderskiej, Dewi Ayu prowadzi ciężki żywot. Choć jest nieziemsko piękna, to życie było dla niej niezwykle srogie. Istnieje przekonanie, że piękni ludzie mają w życiu łatwiej (wykonano szereg badań socjologicznych, które potwierdzają, że osoby atrakcyjne fizycznie wzbudzają większe zaufanie oraz są kojarzone podświadomie z sukcesem i dostatkiem. Poniekąd jest to samospełniająca się wróżba), jednakże w tym wypadku uroda była powodem całego nieszczęścia, które spotykało ją w życiu. Była pożądana przez mężczyzn, a równocześnie ze względu na zawód, pogardzana przez nich.
Znienawidzona przez żony swoich klientów, Ayu musiała ograniczyć swoją egzystencję do rzeczywistości burdelu. Jej córki, równie piękne jak ona, miały podzielić jej los. Na samą myśl o tym, kobiecie pękało serce, dlatego przy czwartej ciąży zaczęła błagać bogów, aby oszczędzili jej córce przekleństwa urody. Modlitwy zadziałały, ponieważ jej dziecko urodziło się tak szkaradne, że na sam jej widok dzieci zanosiły się płaczem, a dorośli czuli mdłości.
Czytaj całość w portalu Booklips.pl
Eka Kurniawan, Piękno to bolesna rana, Przekład: Jędrzej Polak, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016.
Skąd nazwa bloga? Rano czytam, później idę do pracy; po pracy gram na gitarze albo w piłkę nożną. A czas na pisanie znajduję jedynie w nocy. Aktualnie mieszkam w Monachium.
