Wiek empatii. Jak natura uczy nas życzliwości

Wiek empatii jest książką niezwykłą. W dosyć szerokiej tematycznie dywagacji zawierającej takie zagadnienia jak emocjonalny transfer, przekaz kulturowy, pocieszanie, ukierunkowana pomoc oraz teoria gier, de Waal dowodzi, że empatia — umiejętność rozumienia stanu emocjonalnego innych — jest unikalną właściwością, która umożliwia organizmom społecznym koegzystowanie. W książce obecna jest nadrzędna idea mówiąca, że większość naszych najbardziej wzniosłych cnót ma swoje odpowiedniki (wzorce? genezę?) w królestwie zwierząt i jest istotną częścią mechanizmu ewolucyjnego. Empatia jest tym, co nas spaja w społeczeństwach, w grupach. I właśnie o tym jest ta książka — o empatii jako fundamencie istnienia.

Ta książka jest przede wszystkim szczegółową eksploracją emocji zwierzęcych (przede wszystkim empatii ale nie tylko) i tego, jak zadziwiająco odpowiadają one emocjom ludzkim. W trakcie lektury wyłaniają się dwa główne wątki; pierwszy mówi o potrzebie uznania zwierząt za stworzenia bardzo nam bliskie i traktowania ich z należytym szacunkiem i empatią. Drugi wątek dotyczy dwoistości ludzkiej natury. Dobra i zła, które są naszym udziałem w codziennym życiu. Zazwyczaj słyszymy tylko tej gorszej części, której istnienia się wstydzimy (gwałty, grabieże, morderstwa, przemoc, oszustwa), a o której przypominamy sobie podczas oglądania codziennych serwisów informacyjnych. Frans de Waal wlewa w nasze serca otuchę, mówiąc (i udowadniając), że nie tylko ta ciemna ale też lepsza strona naszej natury jest zakorzeniona w nas głęboko. Oba aspekty ludzkiej natury są w istocie instynktami, atawizmami o długiej historii ewolucyjnej i nie są jedynie dobrodziejstwem inwentarza cywilizacji. Co ważne ­– te nasze lepsze strony nie są wcale aż tak kruche i delikatne jak niektórzy chcieliby wierzyć. Oczywiście stawia to nowe światło na problem dychotomii: natura – kultura, i nakazuje się zastanowić, czy rzeczywiście jest tak, że ludzkie społeczeństwa nie przetrwałyby bez zdobyczy cywilizacji, bez instytucji władzy, które je odgórnie kontrolują.

 

czytaj dalej w portalu Mądre Książki

Rafał Siemko
Autor jaki jest, każdy widzi. Absolwent filologii polskiej, na co dzień pracuje w branży ubezpieczeniowej. Wielbiciel Metalliki, poezji Herberta, Miłosza i Szymborskiej oraz prozy Camusa i Vargasa-Llosy.
Skąd nazwa bloga? Rano czytam, później idę do pracy; po pracy gram na gitarze albo w piłkę nożną. A czas na pisanie znajduję jedynie w nocy. Aktualnie mieszkam w Monachium.
Rafał Siemko on Blogger

One Comment on “Wiek empatii. Jak natura uczy nas życzliwości”

  1. Podobny temat podejmowała książka wydana wiele lat temu, pod tytułem „Pomoc wzajemna” Kropotkina. Ciekawy temat, który zadaje kłam teoriom w rodzaju ewolucjonizmu Spencera.

Skomentuj Michał Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *